Charakterystyczna sylwetka Golfa IV wpłynęła na inne modele Volkswagena w przyszłości. Opracowany przez zespół pod nadzorem głównego projektanta Volkswagena Hartmuta Warkussa, VW Golf IV wyglądał w połowie lat 90. niezwykle nowocześnie. Dziś eksperci od designu uważają ten projekt za ikonę stylu i przełom dla serii modeli – również dlatego, że czwarta generacja Golfa, z charakterystycznym dla serii słupkiem C, tworzyła pomost do Golfa I z 1974 roku.

Nadwozie zachwycało doskonałymi proporcjami. Duże koła i długi rozstaw osi sprawiały, że auto wyglądało niezwykle dynamicznie. W oczy rzucały się detale, takie jak obłe zderzaki czy reflektory z przezroczystymi szkłami, które zastosowano po raz pierwszy w Golfie IV. Golf czwartej generacji znacznie urósł w porównaniu z poprzednikiem – długość wzrosła o 13 centymetrów, szerokość o 4 centymetry, a rozstaw osi o 3,5 centymetra. Efektem była zauważalnie większa przestrzeń dla pasażerów w porównaniu z Golfem III. Golf IV był produkowany z trzy- i pięciodrzwiowym nadwoziem.

Podobnie jak w Golfie III, było w czym wybierać, jeśli chodzi o jednostki napędowe. W Golfie IV stosowano silniki benzynowe: 1.4 75 KM, 1.6 100 KM, 1.6 16V 105 KM, 1.6 FSI 110 KM, 1.8 125 KM, 1.8T 150 KM, 2.0 115 KM, 2.3 V5 150/170 KM, 2.8 V6 204 KM, 3.2 V6 241 KM, a także diesle z bezpośrednim wtryskiem paliwa: wolnossące 1.9 SDI 68 KM oraz doładowane 1.9 TDI 90/100/110/115/130/150 KM.

Podobnie jak w przypadku poprzedniej generacji Golfa, także model produkowany od 1997 roku doczekał się odmiany kombi. Golf Variant na bazie czwartej generacji kompaktowego bestsellera marki z Wolfsburga pojawił się wiosną 1999 roku i był produkowany do połowy 2006 roku. Odmiana kombi była dostępna z silnikami benzynowymi od 1.4 75 KM do 2.0 115 KM oraz wysokoprężnymi – od 1.9 SDI 68 KM do 1.9 TDI 130 KM. Na niektórych rynkach były dostępne także mocniejsze silniki benzynowe.

Część klientów, która preferuje klasyczne, trójbryłowe nadwozia także mogła znaleźć coś dla siebie w gamie Golfa IV. Sedan, opracowany na jego bazie nie nazywał się jednak ani Jetta, ani Vento jak wcześniejsze auta, Volkswagen zdecydował się na nazwę Bora. To nazwa najsilniejszego wiatru, wiejącego z gór na wschodnim wybrzeżu Adriatyku. Marka z Wolfsburga już wcześniej sięgała po „wietrzne” nazwy, by przypomnieć choćby Passata czy Scirocco. Zresztą Vento także doskonale tu pasuje, bo to po włosku właśnie wiatr. Model Bora pojawił się na rynku rok po hatchbacku, w 1998 roku. Po raz pierwszy obok czterodrzwiowego sedana w gamie znalazło się także kombi, zwane tradycyjnie dla Volkswagena Variant. Ta odmiana zadebiutowała w 1999 roku, produkowano ją do grudnia 2004 roku (sedan zjeżdżał z taśmy do 2005 r.). W porównaniu z Golfem, główną cechą wyróżniającą ten model był inny przód z prostokątnymi reflektorami. Bora Variant miała bogatsze wyposażenie standardowe, a w bagażniku wygospodarowano dodatkowe schowki pod podłogą. Nieco szersza niż w Golfie była gama silników, a flagowy model kompaktowego kombi miał pod maską silnik 2.8 V6 o mocy 204 KM, ta wersja miała standardowo napęd na cztery koła 4MOTION. W USA, podobnie jak w przypadku poprzedniej generacji, używano nazwy Jetta.

Golf GTI trafił do sprzedaży od samego początku, w 1997 roku. Golfa IV GTI można rozpoznać po standardowych 16-calowych felgach aluminiowych BBS i wykończeniu deski rozdzielczej drewnianym dekorem. Auto miało także fotele Recaro, niektóre z regulacją długości siedziska. Zewnętrznie Golf IV GTI nie różnił się zbyt wiele od innych wersji, ale oferował największy wybór silników. W GTI były dostępne silniki wysokoprężne 1.9 TDI o mocy od 110 do 150 KM, a także benzynowe od 115 do 180 KM (1.8 T, 2.0 i 2.3 V5). W ostatnim roku produkcji, 2003, Golf IV GTI był dostępny tylko z najmocniejszymi silnikami – 1.9 TDI 150 i 1.8T 180 KM. Ten ostatni był najszybszym GTI w gamie – osiągał prędkość maksymalną 228 km/h. Ta odmiana miała także większe tarcze hamulcowe w porównaniu z innymi GTI – 312 mm na przedniej i 256 mm na tylnej osi.

W 2001 roku Volkswagen zaprezentował Golfa GTI w wersji na 25-lecie, który dzięki pakietowi spoilerów wyraźnie odróżniał się od pozostałych odmian. Inne wyróżniki jubileuszowego Golfa GTI to przyciemnione reflektory, 18-calowe felgi aluminiowe BBS, czerwone zaciski hamulcowe, emblematy GTI z przodu i z tyłu, nakładki na progi oraz sportowy tłumik z końcówką o średnicy 90 mm. Także wnętrze zostało uszlachetnione o czarną podsufitkę, wstawki ze szczotkowanego aluminium na konsoli środkowej i klamkach drzwi, dywaniki z czerwoną obwódką oraz dźwignię hamulca ręcznego, 3-ramienną kierownicę i dźwignię zmiany biegów obszyte perforowaną skórą z czerwonymi przeszyciami. Na tym nie koniec – wewnątrz znalazły się także sportowe fotele Recaro z czerwonym logo GTI, gałka dźwigni zmiany biegów w kształcie piłki golfowej, a także pasy bezpieczeństwa w kolorze czarnym z czerwoną lamówką. W wyposażeniu standardowym GTI na 25-lecie były światła przeciwmgłowe, automatyczna klimatyzacja i sportowe zawieszenie. GTI na 25-lecie było produkowane wyłącznie z 3-drzwiowym nadwoziem i w limitowanej do 3000 liczbie egzemplarzy – po 1000 w kolorze czerwonym, srebrnym i czarnym.

Na szczycie gamy znalazł się opracowany przez Volkswagen Racing Golf R32, wyposażony w sześciocylindrowy silnik 3.2 o mocy 241 KM. Auto wyróżniało się obniżonym o 20 mm zawieszeniem, pakietem spoilerów i sportowymi dodatkami wewnątrz i na zewnątrz – m.in. 18-calowymi aluminiowymi felgami Aristo czy podwójną końcówką wydechu. Auto miało rzecz jasna napęd na cztery koła, który był przekazywany z silnika za pośrednictwem opcjonalnej, automatycznej, dwusprzęgłowej skrzyni DSG. Auto miało świetne osiągi – w wersji ze skrzynią DSG przyspieszało od 0 do 100 km/h w 6,4 sekundy, a prędkość maksymalna wynosiła 247 km/h. Dodatkowym smaczkiem była funkcja Launch Control, która pozwalała na jak najbardziej efektywny, a przy tym efektowny start. Golf R32 błyskawicznie zyskał status kultowego auta, a dziś jest poszukiwanym youngtimerem.

Na bazie Golfa III Cabriolet opracowano i zaprezentowano w 1998 roku zmodernizowaną odmianę z otwartym dachem, która różniła się m.in. wyglądem przedniej części nadwozia, jak w Golfie IV hatchback. Wewnątrz pojawiło się typowe dla nowszego modelu niebieskie podświetlenie, nowa była także kierownica. Auto różniło się od Golfa III Cabriolet także z tyłu – m.in. za sprawą przeniesienia tablicy rejestracyjnej z pokrywy bagażnika do wnęki w zderzaku. Do wyboru były silniki benzynowe 1.6 100 KM, 1.8 75 i 90 KM oraz 2.0 115 KM. Zwolennicy diesli mogli wybierać pomiędzy silnikami 1.9 TDI o mocy 90 lub 110 KM. Od jesieni 2000 roku do końca 2001 roku, gdy zakończono produkcję w ofercie były wyłącznie silniki 2.0 115 KM i 1.9 TDI 90 KM.

Dane techniczne Volkswagena Golfa IV z 1997 r.
Nadwozie: trzy- i pięciodrzwiowy hatchback, długość 4149 mm, szerokość 1735 mm, wysokość 1439 mm, rozstaw osi 2511 mm, masa własna 1174 kg
Wnętrze: pięcioosobowe, składana tylna kanapa, bagażnik o pojemności 330 l
Silnik: benzynowy, czterocylindrowy, o poj. 1,4 l o mocy 75 KM
Napęd: na przednie koła, pięciobiegowa manualna skrzynia biegów
Prędkość maksymalna: 171 km/h
Przyspieszenie 0-100 km/h: 13,5 s

Historia Volkswagena Golfa IV:
1997
Debiut Golfa IV podczas salonu IAA we Frankfurcie
1998
Na rynku pojawia się Golf Cabriolet – zmodyfikowana odmiana Golfa III z przodem od modelu czwartej generacji
Rusza sprzedaż odmiany z napędem na cztery koła 4MOTION
1999
Debiut odmiany kombi, zwanej Variant
W gamie silników pojawia się jednostka 1.9 TDI o mocy 115 KM, wyposażona w pompowtryskiwacze
2000
Z taśmy zjechał 20-milionowy Golf
2001
W gamie silników pojawia się 130-konna odmiana jednostki 1.9 TDI
2002
Debiut modelu R32, z silnikiem V6 o pojemności 3,2 litra i mocy 241 KM (rok później auto można było kupić w wersji z dwusprzęgłową skrzynią DSG)
2003
Zakończenie produkcji Golfa IV
Przez 6 lat wyprodukowano 4,9 mln egzemplarzy